Eski Dost, Düşman Olmaz...
Bu bir Paranormal Activity yazısıdır... Kendimi bildiğim ilk zamanlardan itibaren en sevdiğim sinema türü olmuştur korku-gerilim. Sonra sonra gördük diğer türlerdeki filmler de güzel olurmuş, hatta en çok primi onlar alırmış ama işte bendeki bu sahiplik duygusu; hani asıl taraftarı olduğunuz 4 büyüklerden bir takım memleketinizin takımıyla maç yaparken yalnız o gün için takım değiştirirsiniz ya. Veya sorsalar hangi takımlısın diye, fenerbahçe bi de orduspor dersiniz ya işte korku filmleri de öyle yerleşmiş hayatıma. Abime özenirdim hep, bi de onunla aşık atmaya çalışırdım boyuma bakmadan. Hiç korkmuyorum ben havalarında başlardım filme; sonra sonra sinerdim koltuğun içine doğru. Filmleri izledikten sonra, chucky kanepenin altından çıkacak; freddy tırnaklarını bir kulağımdan sokup öbüründen çıkaracak gibi gelirdi! Yanlış bir hevesti belki o yaşta ama Lorelai 'ın kahve bağımlılığı gibi ben de bununla gurur duyuyorum nedense! Güzel...