Zamanın Getirdikleri...

Sanırım başardım sonunda... Bulunduğum durumdan sıyrılıp kendime uzaktan bakmanın nasıl bişey olduğunu biliyorum artık... Türlü türlü hallerimi izliyorum, bir başkasıymış gibi...
Olacaklardan bihaber heyecanlanmasına üzülüyorum, bir otobüsün içinde...Giden birinin ardından bakakalışını görüyorum, bir trafik lambasının altında... Yakın bir arkadaşının yanında eskiye duyduğu özleme tanık oluyorum, küçük bir cafede otururken... Eften püften konulardan saçma sapan konuşmasını dinliyorum, ailesiyle birlikteyken...
Bütün olan bitene sadece seyirci kalabilmeme hayret etsem de, akışına bırakmanın aslında bu anlama geldiğini farkediyorum...

Her zaman güzel şeyler olacağını düşünmek gibi bir aptallıktan kurtuluyorum nihayet...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Genetik Diye Bişey Var!

Ben de komiktim!

Okuma Şenliği: Kış 2018